Sierpniowe przejażdżki

Dziś przy święcie Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (a w tradycji polskiej Matki Boskiej Zielnej) w kościołach święci się zioła, kwiaty, zboża i inne płody rolne. Zachwycamy się opisami zwyczajów i tradycji włoskich czy greckich, a coraz rzadziej doceniamy je u nas. Mam nawet wrażenie, że zaczyna się je piętnować, wyśmiewać i nazywać "ciemnogrodem". A to przecież nasze dziedzictwo kulturowe.

Pogoda sprzyja różnym wypadom poza miasto, więc i ja wsiadłam na rower, by rozruszać swoją nie w pełni jeszcze sprawną kończynę. Przy drogach natrafiłam na różne figurki i krzyże. Na tylko jedną z nich zwracałam uwagę od dzieciństwa. I od niej zaczynam...

To dość wiekowa figurka przy wjeździe na teren pól. Pod figurką widnieje napis "Nie rzucim ziemi skąd nasz ród", który frapował mnie od dzieciństwa. Nauczyłam się wtedy na pamięć "Roty" Marii Konopnickiej.
Czy ludzie stawiający kiedyś tę figurkę pomyśleli, że obecnie większość pól będzie leżeć ugorem? :(

Ten krzyż stoi wśród łąk. Widać go z daleka. Zauważyłam go dawno temu, wracając z lasu, ale dopiero w tym roku zboczyłam z drogi, by mu się przyjrzeć.

To podobno najmłodszy z poświęconych krzyży w okolicy. Nie doczekał się jeszcze ogrodzenia. Stoi na krańcu lasu niedaleko kolejowego dworca południowego.

Są jeszcze figury i krzyże w lesie. Dziś natrafiłam na dwa takie miejsca. Widać, że wciąż ktoś o nie dba.

Na gościńcu znaleźliśmy tropy jakiejś zwierzyny. Sarny?

I pewnie ostatni bocian w tym roku... Wyruszył na żer na świeżo pokoszoną łąkę.

Zamieściłam tutaj zdjęcia z południowej części miasta. Może kiedyś przyjdzie czas na resztę. Skupiłam się też na tych miejscach, które nie przynależą do prywatnych posesji i są usytuowane z dala od domów.