Serowe kluski z malinami i "Tuż za rogiem"

Szaleństwo malinowe trwa w najlepsze :) Dziś w kluskach, które przypominają knedle, ale bazą ciasta jest ser, a nie ugotowane i zmielone ziemniaki. Aby kluski nie były gumowate po ugotowaniu, dodałam niewiele mąki, co oznacza, że masa jest dość kleista. A to powoduje, że ich powierzchnia nie jest równa.

Składniki (na 8 klusek): 

300 g mielonego sera (z wiaderka)
50 g mąki ziemniaczanej
100 g mąki pszennej
małe jajko
łyżeczka soli
24 maliny
łyżeczka miodu lub brązowego cukru
2 łyżki płatków migdałowych

1. Nastawić wodę na gotowanie klusek. Gdy zawrze, osolić.
2. Do miski wyłożyć se, wbić jajko, wsypać mąkę ziemniaczaną i połowę mąki pszennej. Wymieszać całość łyżką.
3. Dodać resztę mąki i zmieszać 5 razy łyżką. Nie ma potrzeby dokładnego wyrabiania ciasta.
4. Przygotować miskę z wodą i ustawić na blacie roboczym.
5. Mokrymi rękoma brać małą garść ciasta. Rozpłaszczać palcami i wkładać na środek po 3 maliny. Sklejać całość. Odkładać na blat wysypany mąką.
6. Kluski gotować ok. 2 minut od ich wypłynięcia na powierzchnię.
7. Na suchej patelni uprażyć płatki migdałowe.
8. Gorące kluski podawać posypane płatkami migdałowymi oraz posypane brązowym cukrem lub polane miodem.

"Tuż za rogiem" Magdaleny Kawki i Roberta Ziółkowskiego miała być książką na długie zimowe wieczory. Ale z racji wyzwania u ejotka sięgnęłam po nią teraz. Może i dobrze się stało.

Książkę rozpoczyna zabójstwo dwojga ludzi w dotychczas spokojnej bogatej dzielnicy. Policjanci, którzy przybywają na miejsce, podejrzewają wzajemne zabójstwo skłóconego małżeństwa, co w znaczący sposób wpływa na odbiór całej powieści.
Kolejne rozdziały przedstawiają sytuację Moniki i Tomasza, małżeństwa z długim stażem. Ich 23-letnia córka studiuje w Lozannie kolejny kierunek po tym, gdy poprzedni się jej znudził. Jest typową "córunią tatunia", od którego potrafi wyciągnąć ponadplanowe kieszonkowe, jeśli tylko potrzebuje więcej pieniędzy.
Tomasz jest poznańskim biznesmenem-nuworyszem. Wywodzi się z typowej robotniczej rodziny. Jego ojciec był kolejarzem i uczestnikiem walk o wolność w czasach komunistycznych. Nie wykorzystał tego, by się dorobić na podobieństwo innych.
Ojciec Moniki zajmuje wysokie stanowisko w środowisku akademickim, m. in. dzięki zapisaniu się do partii.
Rodzice obojga byli przeciwni małżeństwu Moniki i Tomasza, ale młodzi postawili na swoim. Tomasz wychowany w domu, gdzie rodzinę utrzymywał ojciec, zmienił pracę i wkrótce dorobił się sporego majątku i świetnie prosperującej firmy prowadzonej wspólnie z Jędrzejem. Monika zatem nie musiała pracować i poza wychowaniem córki i prowadzeniem domu oddawała się malowaniu obrazów, które nie do końca ją satysfakcjonowały, a Tomasz uważał za bohomazy.

Z czasem ich małżeństwo zwyczajnie się wypaliło, wzajemna bliskość zanikła. Monika miała za złe Tomaszowi, że spędza za dużo czasu w firmie. Tomasz z kolei zauważył oziębłość ze strony żony, jej zamknięcie się w sobie i brak ambicji. To spowodowało, że kontaktu fizycznego zaczął szukać u innych kobiet. Monika z kolei uciekła w alkohol.

Małżonkowie oddalili się od siebie, miłość i wzajemna fascynacja zanikły. Każde z nich poszło w swoją stronę, mijając się od czasu do czasu w domu. Jednak oboje nie godzą się z obecną sytuacją i coraz częściej dochodzi między nimi do kłótni.
W książce pojawiają się sytuacje, w których można znaleźć punkt zaczepienia i poszukać porozumienia. Pewne znaczenie ma tu tajemniczy, bezdomny mężczyzna. Czy uda im się znaleźć zaginioną miłość?

Książka jak dla mnie jest dość nużąca, choć przez innych wysoko oceniana. Historia sama w sobie jest interesująca i przejmująca, jednak dla mnie zbyt długa.

Czar Par