"N@apisz do mnie" Daniela Glattauera

Po "N@pisz do mnie" Daniela Glattauera sięgnęłam głównie ze względu na akcję Dublowanie u ejotka, autorki bloga Ejotkowe postrzeganie świata. Przeczytałam ją w ubiegłym roku, ale dopiero dziś znalazłam chwilę, by się podzielić swoimi wrażeniami z lektury.

Emmi (właściwie Emma) chce zrezygnować z prenumeraty czasopisma i przez przypadek wysyła maila w tej sprawie pod nieco inny adres niż ten właściwy. Po kolejnej pomyłce Emmi, między nią i adresatem, którym okazuje się być Leo, pracownik uniwersytecki, rozwija się mailowa korespondencja i znajomość obydwojga.

Książka jest napisana w formie wymiany wiadomości, więc czyta się ją gładko i trudno się od niej oderwać. Mnie książka wciągnęła bez reszty, zwłaszcza że ma się przed sobą spektrum wszelkich emocji, jakim ulegają Emmi i Leo. Oboje są elokwentni i dobrze wykształceni, więc język i ironia, którymi się posługują, uwiarygadniają chęć podtrzymywania znajomości. Ich ciekawość siebie i tego, co wymyśli druga osoba, co jakiś czas potęgują przerwy w konwersacji na skutek wyjazdów jednego z nich. Mailowanie sprawia, że oboje zaczynają czuć potrzebę poznania siebie. Pomysł na pierwsze spotkanie uważam za genialny pomysł. Świetnie podkręciła wzajemną fascynację. Nic dziwnego, że chcą pisać ze sobą nadal!
W różnych opiniach o tej książce przeczytać można, że Emmi wdaje się w romans z Leo. Mam odmienne wrażenia. Moim zdaniem oboje ulegają zwykłej ciekawości i fascynacji drugą osobą. Wymiana korespondencji to majstersztyk elokwencji, posługiwania się zawoalowanymi insynuacjami, czasem z podtekstem erotycznym lub przynajmniej dwuznacznym.
Dopiero pod koniec książki wyczułam, że fascynacja Emmi przeradza się w specyficzny rodzaj obsesji na punkcie Leo.
Książka ma dobrze obmyślane zakończenie, które zaciekawia na tyle, że chce się przeczytać jej kontynuację.

60/2019 (248 str.)

Ja