Bezglutenowe kluski (prawie)śląskie i wspomnienie Londynu

Bardzo lubię wszelkiego rodzaju kluski i makarony. W polskiej kuchni mamy się czym pochwalić. A że ja wciąż jestem wygłodniała po pobycie w Londynie, więc wczoraj na piątkowy obiad zaserwowałam kluski z kaszy jaglanej uformowane na sposób śląski. Inspiracją do tego dania był przepis z bloga Zapach Apetytu.

Składniki (na 3 porcje):


220 g kaszy jaglanej
4 czubate łyżki mąki ziemniaczanej
jajko

średnia cebula
6 cząstek suszonych pomidorów
liście bazylii (mieszanka kolorów)
płaty śledziowe
olej

1. Kaszę jaglaną wypłukać i gotować w podwójnej ilości wody do jej odparowania. Kasza będzie ugotowana al dente.
2. Wyłączyć ogień pod kaszę, przykryć garnek pokrywką i odstawić do ostygnięcia. (Ja kaszę ugotowałam przed wyjściem do pracy, więc stała kilka godzin).
3. Kaszę zmiksować w malakserze, by nie było grudek.
4. Dodać jajko i mąkę. Wymieszać dobrze.
5. Cebulę obrać i pokroić w kostkę. 
6. Pomidory połamać na drobniejsze cząstki.
7. Do wrzącej wody (bez soli) wrzucać kluski formując je mokrymi rękoma w kulki z dziurką/wgłębieniem w środku.
8. Po wypłynięciu klusek na wierzch gotować jeszcze ok. 2 minut. Nie wydłużać zanadto czasu gotowania, bo kluski się rozpadną!
9. Kluski odcedzić, delikatnie wyjmując je na durszlak.
10. Zeszklić cebulę i pomidory na niewielkiej ilości oleju. Nie rumienić. Dodać płaty śledziowe. Podgrzać je z cebulą i pomidorami. 
11. Wyłożyć na talerz kluski i śledzie. Rozłożyć na nich cebulę i pomidory. Posypać porawnymi listkami bazylii.

Na koniec jeszcze trochę fotek z Londynu. Miasto jest piękne, ale strasznie brudne i zaniedbane. Rośliny i drzewa więdną z braku wody. Śmieci leżą wszędzie. Trafiłam na demonstracje przy parlamencie. Poszczególne grupy demonstrowały przeciwko czemuś innemu. Był totalny chaos i spore zamieszanie. Gdzie się człowiek obrócił, widział naprędce przygotowane tablice i transparenty. Każdy w innym stylu i na inny temat. Ulice zamieniły się wtedy w wysypiska śmieci. Ludzie w ogóle nie zwracali uwagi na to, gdzie rzucali swoje śmieci. Zdumiała mnie szybkość służb porządkowych, bo demonstrujący jeszcze do końca się nie rozeszli, a już zaczęło się wielkie sprzątanie.