Śmietanowiec na majówkę i "To będzie mój dom"

Na najbliższą majówkę proponuję Wam deser, na który miałam ochotę od dawna. A ostatnio kusiły mnie swoimi śmietanowcami znajome blogerki. Przepisów jest mnóstwo. Ja zrobiłam po swojemu. Zobaczcie, co mi z tego wyszło.

Składniki:

3 galaretki truskawkowe
750 ml wrzątku
4 łyżeczki żelatyny
250 ml wrzątku
250 ml mleka 3,2%
400 g śmietany 18%
4 łyżki cukru
odrobina oleju o niewyczuwalnym smaku i aromacie

1. Wieczorem rozpuścić galaretki w 750 ml wrzątku i zostawić na noc do ścięcia.
2. Rano rozpuścić żelatynę w 200 ml wrzątku.
3. Dolać resztę wrzątku do żelatyny i jeszcze raz dobrze wymieszać.
4. Wymieszać mleko z wodą z żelatyną w sporej misce.
5. Dodać do mleka śmietanę i wymieszać rózgą, by nie było grudek.
6. Odstawić masę mleczną na kilka minut (dosłownie na czas krojenia galaretek) do lodówki. 
7. Brzegi tortownicy przetrzeć ręcznikiem nasączonym olejem.
8. Ścięte galaretki pokroić na kawałki.
9. Dorzucić galaretkę w kawałkach do białej masy. Wymieszać.
10. Całość przełożyć do tortownicy. Wyrównać powierzchnię i wstawić do lodówki.

Deser jest gotowy do jedzenia po godzinie, ale warto potrzymać w lodówce ok. 3 godzin. Będzie się wtedy lepiej kroił i przekładał na talerzyki.
Zwróćcie uwagę, że mleko nie jest gotowane. Zatem deser należy zjeść w ciągu dwóch dni i oczywiście przechowywać w lodówce.

-----
Podobne:

Bananowce bez pieczenia

Jaglana szarlotka bez pieczenia

Panna cotta z sosem rabarbarowym

Na okładce książki Dona Wallace'a "To będzie mój dom" widnieje informacja, pod którą podpisała się Meryl Streep: "Urocza, barwna historia... To będzie nasz dom ma swój własny, niepowtarzalny rytm, bardzo zabawny i pełen emocji". I dlatego sięgnęłam pod tę książkę.

Amerykańskie małżeństwo (Don i Mindy) za namową byłej profesor Mindy (Gwened) kupują dom w bretońskiej wiosce Bourdardoue na wyspie Belle Ile na Oceanie Atlantyckim w Zatoce Biskajskiej. "Dom" to dużo powiedziane, bo budynek jest w totalnej ruinie i wymaga nakładu pracy i pieniędzy, których para nie ma, bo wszystko wydała na zakup. W dodatku Don i Mindy spodziewają się dziecka.
Remont domu, zgodnie z obowiązującym planem, musi wpasować się w plan architektoniczny wyspy i prywatne zdanie Gwened, która znajduje kierownika budowy.
Budowa trwa wiele lat, podczas których wiele się dzieje.
Lektura mnie nie zachwyciła. Trochę przypomina obie części "Pod słońcem Toskanii" Frances Mayes, ale nie ma takiego uroku. Mimo wielu dłużyzn autor nie "wkręcił" mnie w atmosferę wyspy. A opisy swoich wypraw i różnych zdarzeń przedstawił na tyle płytko, że mam odmienne zdanie od Meryl Streep :(
Na polskim rynku mamy mnóstwo książek o kupnach domu setki lub tysiące kilometrów od miejsca zamieszkania. Żeby zachwycić, autor musi się postarać.

Wyzwanie u Ejotka