Naleśniki z mięsem i "Jestem nudziarą"

Co zrobić z mięsem pozostałym z niedzielnego rosołku? Przedstawiam Wam rozwiązanie mojej Mamy - naleśniki, które są zjadane z wielką ochotą nawet przez dzieci :) Jest z nimi trochę pracy, ale warto - mięso się nie zmarnuje i zostanie zjedzone z apetytem.

Składniki (nie podaję proporcji, bo wszystko zależy od ilości mięsa):




naleśniki
mięso z kawałków kurczaka obrane z kości
dowolne przyprawy (u nas: sól, pieprz, łyżka domowej przyprawy magi (dodaje nie tylko smaku, ale i wilgotności), suszony majeranek)
olej do smażenia

1. Mięso zmielić w maszynce.
2. Doprawić do smaku przyprawami.
3. Na naleśnikach układać przy brzegu łyżkę-dwie farszu, założyć brzegi do środka i zwijać jak na krokiety.
4. Naleśniki obsmażać z różnych stron na niezbyt mocno rozgrzanym oleju.
5. Podawać gorące z dowolną surówką.

 

-----
Podobne:

Zielone naleśniki z jarmużem i makrelą

Krokiety bezglutenowe

Sajgonki z surowymi warzywami

Jakiś czas temu narzekałam, że przeczytałam kolejną książkę, w której bohaterowie są młodzi, piękni i bogaci. I udało mi się znaleźć pozycję o ludziach normalnych mieszkających w niewielkich mieszkaniach, przeciętnie (a nawet nisko) zarabiających i w związku z tym poszukujących zajęć dorywczych. "Jestem nudziarą" Moniki Szwai to właśnie książka o zwykłych ludziach. Tytułowa nudziara (Agata) rezygnuje z pracy w dziekanacie, w którym szef zaczął się do niej przystawiać i rozpoczyna "karierę" polonistki w liceum. Trafia na klasę, która powstała przez wyłonienie ponadprzeciętnych osobowości, z którymi nie wszystkim nauczycielom chce się pracować i którym wciąż zmienia się wychowawca. Okazując szacunek uczniom, zyskuje go z ich strony. Wkrótce ich relacje stają się na tyle bliskie, że uczniowie doradzają swej wychowawczyni dobór zupełnie innej garderoby, biżuterii i kosmetyków. Z 30-latki ubierającej się dotychczas w workowate ciuchy w czarnym kolorze, Agata zamienia się z gustownie ubraną i umalowaną panią profesor (nasza bohaterka nie lubi tego określenia, podkreślając, że jest tylko magistrem).
Dzięki przesiadywaniu wieczorami w klubie Atlantic z przyjaciółkami Laurą i Beatą (obie po rozstaniach z mężczyznami) poznaje krzywo uśmiechającego się Kamila (wkrótce okazuje się, że jest ojcem jej wychowanka) i Sławka (napalonego pana architekta).
W książce nie brak optymizmu, ale i realizmu (naciąganie ludzi poszukujących dodatkowych prac zarobkowych, zmaganie się z poważnymi chorobami, niechęć ze strony kolegów do pracy z młodzieżą niestandardowymi metodami, typowe problemy młodzieży szkolnej i próba ich rozwiązywania z pomocą rodziców lub mimo braku współpracy ze strony rodziców). A wszystko to napisane z poczuciem humoru, przez co czyta się z przyjemnością.

Wyzwanie czytelnicze z hasłem