"Zamarznięte serca" Karoliny Wilczyńskiej

Jesienią przeczytałam "Wędrowne ptaki", pierwszy tom serii "Rok na Kwiatowej" Karoliny Wilczyńskiej, a ostatnio skończyłam drugi, zimowy tom pt. "Zamarznięte serca". Zatem zimową porą na Kwiatowej zawitałam na dłużej w apartamencie Liliany.

Zima zmroziła Polskę, a razem z nią dowiadujemy się, dlaczego Liliana zachowuje się, jakby była królową śniegu o zmrożonym sercu. Powód okazuje się bardzo poważny. Dzięki temu czytelnik rozumie, dlaczego Liliana zerwała stosunki z rodziną.
Wcześniej jednak kobieta musi się zmierzyć z obecnością w swoim mieszkaniu nastoletniej Agnieszki, której zachowanie - delikatnie rzecz ujmując - pozostawia wiele do życzenia. Liliana czuje się trochę tak, jakby podrzucono jej kukułcze jajo, które okazało się "granatem, po wybuchu którego życie kobiety zamieniło się w ruinę". Gdy jednak dziewczyna znika, w Lilianie budzi się gniew, a potem dawno skryte emocje. W sukurs przychodzi jej Klub Kapciowy, a więc trzy niezawodne przyjaciółki z sąsiedztwa: Róża, Malwina i Wioletta.
Odnalezienie Agnieszki wiąże się z wyjściem z cienia od dawna skrywanej historii Liliany.

Tak jak poprzednio, i tym razem czułam się, jakbym była jedną z sąsiadek z Kapciowego Klubu na Kwiatowej. I muszę przyznać, że tym razem zaangażowałam się bardziej.
W poprzednim tomie zdążyłam się przyzwyczaić do charakterystycznej narracji i opowiedzenia tych samych zdarzeń z czterech punktów widzenia. Mam jednak wrażenie, że zimowy tom nie skupia się na sytuacji jednej z bohaterek, bo poznajemy więcej epizodów z życia pozostałych sąsiadek.
Podobało mi się, jak autorka sukcesywnie zmiękczała serce Liliany - z żelaznej bizneswoman ze starannie opracowanym grafikiem zmieniała się w czułą kobietę o dużej empatii i sporej dozie zrozumienia.

"Zamarznięte serca" to książka, która udowadnia, że nie da się uciec od przeszłości, że wcześniej czy później odezwą się echem zadawnione i niedomknięte sprawy.

1/2019 (312 str.)

Dobry start