Kurczak ze szpinakiem i "Rosyjski kochanek"

W ogródku szpinak, który sam się co roku rozsiewa, ma dopiero pierwsze liście. W sklepach jest dostępny w postaci świeżych liści cały rok. Ostatnio skusiłam się nań, choć myślę, że samodzielnie to on nie wyrósł i ktoś mu w jakiś sposób (nie chcę wiedzieć w jaki w myśl zasady "nieświadomi żyją dłużej") pomógł. Zapraszam Was do wypróbowania poniższego przepisu. Taki obiad możecie zrobić na co dzień i od święta. Za dużo czasu przy nim nie spędzicie i będziecie mogli cieszyć się spotkaniem z innymi, nie ślęcząc zbyt długo w kuchni.

Składniki (na dwie porcje):

200 g kaszy bulgur (możecie użyć innej kaszy lub ryżu; nie polecam ziemniaków)
łyżka masła
wrzątek
kilka zielonych szparagów (dwa grube wystarczą)
pojedyncza pierś kurczaka
4 garści szpinaku
odrobina wody (ok. 50 ml)
olej do smażenia
pieprz
sól
ewentualnie: natka kolendry

1. Kaszę przepłukać w kilku wodach. Przełożyć do garnka o grubym dnie i dodać masło. Ustawić na małym gazie do momentu roztopienia masła. Cały czas mieszać.
2. Wlać ok. 300 ml wrzątku i zwiększyć płomień.
3. Szparagi pokroić na kawałki - im bliżej główki, tym większe. Dorzucić je do kaszy, gdy woda będzie wrzała.
4. Jeśli będzie trzeba, dolać więcej wrzątku do bulguru. Gotować go do miękkości.
5. W drugim garnku o grubym dnie rozgrzać łyżkę-dwie oleju.
6. Pierś przekroić na pół i podsmażyć połówki z obu stron na złoty kolor.
7. W trakcie smażenia oprószyć kurczaka z obu stron solą i pieprzem.
8. Szpinak wypłukać i dorzucić do kurczaka, dolewając przy okazji wodę. Dusić króciutko tylko tyle, by szpinak zmiękł.
9. Podawać kurczaka z ugotowanym bulgurem i szpinakiem.

-----
Podobne:

Kurczak w śmietanie

Rolada drobiowa z grzybkami

Szparagi z szynką i trawą żubrową

Dawno nie dodawałam recenzji, bo też i czasu na czytanie mniej przy tak cudnych pogodach, jakie mieliśmy ostatnio.
Dziś podzielę się z Wami swoimi wrażeniami z lektury "Rosyjskiego kochanka" Marii Nurowskiej.
Główna bohaterka, Julia, wykładowca literatury polskiej na Sorbonie, na lotnisku Orly wspomina i analizuje swoją miłosną historię z rosyjskim pisarzem historykiem Aleksandrem. Poznali się w Paryżu, mieszkając w sąsiednich hotelowych pokojach. Początkowo 50-letnia Julia nie znosi 30-letniego Aleksandra za jego rządzenie się, zmuszanie innych do wypełniania jego poleceń, a czasem wręcz poniżanie innych. Ulega jednak fascynacji nim i sama poddaje się jego sile. Spotykają się na wspólnych posiłkach, on czeka na nią pod uniwersytetem, ona niemal wprowadza się do jego hotelu. Z czasem Aleksander przedstawia ją swoim przyjaciołom, dzięki czemu Julia może zobaczyć większą część Francji i Majorkę.
Ciągle jednak nie jest w stanie w pełni zaangażować się w związek i swój pierwszy w życiu romans (lub miłość; bohaterka sama nie jest w stanie nazwać tego, co łączy ją z mężczyzną), bo przeszkadza jej znaczna różnica wieku (Aleksander jest w wieku Ewy, córki Julii) i dostrzega w sobie coraz więcej oznak starości.

Muszę przyznać, że jeśli idzie o książki na temat zakochiwania się, wybieram polskich autorów!

Kolor różowy