Cukinia faszerowana ryżem z dodatkami i "Sekret willi Romantica"

W moim warzywniku jedną z tegorocznych nowości jest okrągła cukinia, która świetnie nadaje się do faszerowania. Jeden z okazów miał wrośnięty z boku kwiat, co wzbudziło w nas nie lada emocje, co wykorzystałam przy serwowaniu tego dania dla moich małych gości.

Składniki (na 4 porcje):


okrągła cukinia (u mnie o średnicy ok. 15 cm)
szklanka ugotowanego ryżu
3 łyżki mięsa mielonego (użyłam indyczego)
pół czerwonej papryki
ćwiartka żółtej papryki
6 liści szpinaku
2 gałązki natki pietruszki
pół łyżeczki ostropestu
sól
pieprz
olej

1. Cukinię przekroić w poprzek.
2. Łyżką usunąć gąbczasty środek cukinii.
3. Odciąć ciut części od ogonka i ciut końcówki z pozostałością po kwiatku, by uzyskać płaskie podstawy cukiniowych miseczek.
4. Skropić cukinie olejem i posypać solą. Ułożyć na blasze polanej odrobiną oleju.
5. W misce wymieszać składniki na farsz: ugotowany ryż, mięso mielone, szpinak i paprykę pokrojone w kostkę, rozdrobnioną natkę pietruszki.
6. Farsz dokładnie wymieszać, doprawiając solą, ostropestem i pieprzem.
7. Cukiniowe miseczki wypełnić farszem, lekko dociskając go do dna. Farsz nie powinien wychodzić poza miseczkę, bo w trakcie pieczenia będzie wyrastał.
8. Blachę z cukinią wstawić do piekarnika nagrzanego do 190 stopni C (piekłam równolegle z chlebem, stąd taka temperatura). Piec 45 minut, a potem jeszcze na 5 minut podnieść temperaturę do 220 stopni i włączyć funkcję grill.
9. Podawać gorące.

Każdą miseczkę podzieliłam na 2-3 porcje.

Dzieci miseczek z cukinii nie zjadały, ale farsz a i owszem i jeszcze poprosiły o dokładkę 😋

 Do tej pory przeczytałam tylko jedną książkę Elizabeth Adler - "Lato w Toskanii". W tym roku naszła mnie ochota na inne książki autorki, głównie za sprawą ich wakacyjnych okładek. Niedawno próbowałam przeczytać "Zaczęło się w Monte Carlo", ale nie dałam rady dokończyć. Do przeczytania "Sekretu willi Romantica" jakoś się zmusiłam.

Ponad 40-letnia bestsellerowa autorka kryminałów, Mirabella Matthews, otrzymuje w spadku po tragicznie zmarłej ciotce Jolly posiadłość z willą Romantica na południu Francji. W czasie podróży do posiadłości poznaje ponad 20-letnią Verity, uciekającą właśnie przed mężem. Zaprasza ją do willi.
W drodze z dworca do posiadłości kobiety ulegają wypadkowi - ginie kierowca samochodu, w który ponoć uderzyły i zostają zepchnięte z drogi. Choć w pobliżu znajdowało się kilka pojazdów, nagle okazuje się, że nie było świadków zdarzenia.
Kobiety wychodzą (o dziwo!) z wypadku bez obrażeń i wkrótce udają się do willi, gdzie spotykają neurochirurga Chada Prescota, który utrzymuje, że Jolly przekazała posiadłość i willę jemu.

Równolegle czytelnik poznaje Szefa, Białorusina, którego pochodzenie jest ukrywane przed ludźmi. Jest on deweloperem, który na terenie posiadłości z willą Romantica chce wybudować kilkunastopiętrowy apartamentowiec. W dodatku wynajmuje Rosjanina, który ma mu ułatwić uzyskanie posiadłości i zdobyć obraz znajdujący się w willi.

Zatem od początku czytelnik wie, że na Mirabellę czyha niebezpieczeństwo, na które narażona jest również Verity. Przez to w książce nie ma zbudowanego napięcia tak charakterystycznego dla powieści kryminalnych. Mało tego w książce jest mnóstwo sprzeczności, np. w okolicy wyłączono prąd, ale w korytarzu można zapalić lampkę; w czasie wypadku drogowego Mirabella traci maserati, a potem mowa jest o bentleyu; drzwi do bunkra można otworzyć specjalnym elektronicznym kluczem będącym w posiadaniu tylko właściciela, a innym razem ktoś po prostu do bunkra sobie wchodzi.
Ckliwe i denerwujące jest też zakończenie - pozytywni bohaterowie zaznają spokoju i szczęścia, jakby fakt, że sprawca ucieka, było rozwiązaniem sprawy.
Sam sprawca ma być zły i okrutny, przynajmniej tak powtarzają bohaterowie. Z kart książki wynika, że owszem jest bohaterem negatywnym, ale nie oprawcą i człowiekiem przesiąkniętym złem do szpiku kości. Generalnie bohaterowie są nijacy.
Wciąż też nie wiem, na czym polega tytułowy sekret willi, chyba że ma nim być przeszłość pierwszej jej właścicielki.

Odradzam 😕 - jest nudno, bez napięcia i emocji, za to z mnóstwem sprzeczności.

morze, góry czy Mazury?

Lato

kropka

niebieski