Kolorowe, bezglutenowe placki z oscypkiem i "Marzenia Kaliny"

Piękna pogoda sprawiła, że zaczęłam już wiosenne porządki. Zaczęłam opróżniać pojemniki z zeszłorocznymi warzywami i posprzątałam lodówkę z różnych resztek. W ten sposób znalazłam kawałek zapomnianego oscypka. Pomyślałam o zrobieniu placków podobnych do tych, jakie podaje się na Litwie, ale nie kupiłam wczoraj ziemniaków 😉 Stąd dodatek innych warzyw, wśród których znalazła się pieczona dynia. Ona sprawiła, że nie trzeba było dodawać mąki.

Składniki:


oscypek lub inny wędzony ser
ok. 230 g pieczonej dyni
ok. 350 g ziemniaków (2 duże okazy)
ok. 200 g buraków czerwonych (burak średniej wielkości)
czerwona cebula
2 jajka
sól
pieprz
łyżka majeranku
olej do smażenia

1. Dynię zmiksować.
2. Obrane ziemniaki, cebulę i buraka zetrzeć na tarce z zadziorami.
3. Dynię połączyć z warzywami, dodać jajka i majeranek. Wymieszać. Doprawić do smaku.
4. Na patelni rozgrzać olej.
5. Wyłożyć na patelnię po łyżce masy warzywnej, rozpłaszczyć. Na wierzchu ułożyć plaster oscypka, przykryć płaską łyżką masy.
6. Smażyć placki z obu stron po dwa razy na palniku o niezbyt dużej mocy. Placki muszą się upiec w środku, ale nie mogą spalić z wierzchu.
7. Placki wykładać na ręcznik papierowy dla odsączenia z tłuszczu.
8. Podawać z jogurtem lub kalarepką startą na tarce o grubych oczkach i wymieszaną z jogurtem.

Przepis z przyjemnością dodaję do akcji Angeli "Mam smaka na buraka"

"Marzenia Kaliny" Anety Krasińskiej to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Myślę, że nie ostatnie.

Książka jest historią trzech różnych kobiet:
- tytułowa Kalina to 32-letnia przedszkolanka, która z mężem Kamilem od kilku lat stara się o dziecko,
- Lena to gimnazjalistka mieszkająca w rodzinie zastępczej, bo rodzice nie potrafią się nią odpowiednio zająć,
- Elżbieta jest kobietą dojrzałą i artystką, którą w młodości zranił pewien mężczyzna.
Losy tak różnych kobiet wydają się początkowo zupełnie niezwiązane, choć ma się przeczucie, że się w pewnym momencie spotkają. Każda z nich tęskni za posiadaniem rodziny, czułością i wsparciem bliskich. To daje im poczucie stabilizacji, szczęścia i jest ich spełnieniem się.
Kalina ma kochającego męża, który się o nią troszczy i  dba. Ale kobieta marzy o dziecku, które mogliby razem kochać i wychowywać. Lena mieszka w sporej rodzinie, ale czuje się tam obco, podobnie jak w nowej szkole. Dlatego jest łatwym celem dla mężczyzny o niekoniecznie czystych zamiarach. Elżbieta z kolei od lat chodzi na terapię psychologiczną, bo nie potrafi właściwie funkcjonować po decyzji, którą niegdyś podjęła.

Tematyka książki jest dość trudna i poruszająca, ale autorce udało się uniknąć łzawej atmosfery.
Najbardziej żal mi było Leny, która nie miała żadnego wpływu na to, co się z nią działo. Matka - alkoholiczka przyprowadzała do domu kolejnych kochanków. Serce się ściska, gdy człowiek pomyśli, co takie dzieci przeżywają wówczas. I za Kaliną zadaję sobie pytanie, jak to jest, że ci, którzy marzą o dziecku i są w stanie zapewnić im byt, nie mogą dzieci mieć, a ci, którzy poczynają je przez przypadek i nie wychowują potem należycie, dostępują tego cudu?!
Aneta Krasińska bardzo wyraziście przedstawiła swoje bohaterki, w związku z czym mocno przeżywałam problemy każdej z nich. Byłam też ciekawa, jak potoczą się ich historie, a że książka jest napisana prostym i ładnym językiem, łyknęłam książkę z przyjemnością.

24/2018 (320 str.)

wiosna

u Darii

wiosna/fioletowy

płodność