Jaglana potrawka z tofu i "Cicha 5"

Dawno kasza jaglana nie gościła na moim stole i postanowiłam to nadrobić ;) Danie szybko się robi. Dla mnie istotne jest też, że można zrobić jakby "na zapas" - świetnie przechowuje w lodówce i można odgrzewać. Przyznaję, że jest wtedy smaczniejsze, bo smaki się przegryzą.

Składniki:


200 ml kaszy jaglanej
duża marchew
mała pietruszka
2 cm świeżego imbiru
2 łodygi selera naciowego
20 cm pora
łyżka tahiny
250 g tofu
sól
pieprz czarny
2 źdźbła trawy żubrowej
ewentualnie wrzątek

1. Kaszę jaglaną wypłukać w kilku wodach przecierając ziarna między palcami.
2. Do kaszy wlać 800 ml wody.
3. Marchew, pietruszkę i imbir obrać i pokroić w cienkie słupki (julienne). Dorzucić do kaszy jaglanej.
4. Do garnka z kaszą włożyć trawę żubrową. Gdy kasza zacznie się gotować, zmniejszyć moc palnika.
5. Por pokroić na talarki grubości do 5 mm.
6. Łodygi selera pokroić na kawałki szerokości ok. 5-10 mm.
7. Warzywa dorzucić do kaszy, gdy ta będzie al dente. 
8. Potrawkę doprawić tahiną (to jedyny tłuszcz w potrawce potrzebny do rozpuszczenia witaminy A z warzyw), pieprzem czarnymi i ziołowym oraz solą.
9. Tofu pokroić w kostkę. Dodać do kaszy tuż przed wyłączeniem palnika. Delikatnie zamieszać.

Przez cały czas gotowania potrawki trzeba kontrolować kaszę, by nie przywarła do dna i by nie była zbyt gęsta. Może się okazać konieczne dolewanie wrzątku.

 Pisałam już kiedyś, że nie przepadam za opowiadaniami. Okładka mnie jednak skusiła 😉i sięgnęłam po "Cichą 5", czyli zbiór opowiadań napisanych przez Katarzynę Bondę, Małgorzatę Kalicińską, Kasię Michalak, Krystynę Mirek, Nataszę Sochę, Małgorzatę Wardę i Magdalenę Witkiewicz.
Wszystkie opowiadania łączą bohaterowie w jakiś sposób związani z mieszkaniami w warszawskiej kamienicy przy ulicy Cichej 5.

Poznajemy historię 7 różnych postaci, które przy okazji Wigilii przypominają sobie koleje losu swojego życia i decyzje, które na nie wpłynęły.
Mnie najbardziej podobało się opowiadanie Nataszy Sochy "Niebieski język" o zwariowanej babci, która w głębi duszy jest młodą osobą, tylko lustro płata figle, skóry na ciele jakby więcej, no i jest babcią mężczyzny, który często ją odwiedza i z którym wiążą ją bardzo bliskie relacje. I jak tu pogodzić temperament i charakterek i diagnozę lekarską "rak w lewym płucu"? Cudowne i optymistyczne, mimo wszystko opowiadanie.
Najbardziej wzruszyło mnie natomiast opowiadanie "Serce", które napisała Małgorzata Warda. O żonie i córeczce, które zostają same po śmierci męża i ojca w wyniku wypadku drogowego oraz o tym, że jednak daje znać o sobie przez mężczyznę, któremu przeszczepia się serce zmarłego.
Do tej pory nie przeczytałam niczego tej autorki. Po przeczytaniu "Serca" muszę to nadrobić.

Opowiadania polecam! Wszystkie są bardzo nastrojowe i idealnie na czasie. Przestrzegam jednak przez pewnym błędem, który ja popełniłam - czytałam w drodze do i z pracy. Przez to nie miałam ciągłości, bo trzeba było przerwać, by nie pojechać przystanek za daleko. Albo - co najbardziej denerwowało - koniec opowiadania następował w trakcie podróży. I co dalej? Wziąć się za nowe, czy przemyśleć dopiero co przeczytane? Nie znoszę tego.

grudniowe szaleństwo