"Sejf" Tomasza Sekielskiego

Po niedawnych kobiecych lekturach zatęskniłam za mocniejszymi emocjami i sięgnęłam po debiut literacki Tomasza Sekielskiego pt. "Sejf". Tę książkę polecano mi 5 lat temu i wtedy znalazła się w mojej biblioteczce, ale wciąż były inne do czytania i ta czekała cierpliwie na swoją kolej.

Tajemnicze pomieszczenia pod stadionem Gwardii, odnalezienie zmasakrowanych zwłok na Podlasiu i siedziba polskiego ambasadora w Iraku, gdzie giną niewinni wojskowi i cywile - czy jest coś, co je łączy? Okazuje się, że tak. A dowodów na to szukają podlaski policjant tuż przed emeryturą i dziennikarz śledczy popularnego programu informacyjnego w telewizji. I nie dość, że identyfikują ofiarę i odnajdują powód jego śmierci, to jeszcze odkrywają polityczny szwindel i demaskują sposób załatwiania trudnych spraw przez ludzi na najwyższych szczeblach władzy. 

Przez cały czas czytelnik ma świadomość, że to fikcja literacka. Z drugiej jednak strony, biorąc pod uwagę doświadczenie i pracę autora, ma się wrażenie, że podobne przekręty i intrygi niestety mogą być realne. Krew w żyłach mroziła zatem nie tylko fabuła, czy opis zwłok, ale również poczucie, że są ludzie, którzy w rzeczywistości mają odwagę(?) czy tupet(?), by porywać się na rozwiązania, o których pisze Sekielski.

Książka od samego początku trzyma w napięciu i zaskakuje. Pewnie gdyby nie obowiązki, przeczytałoby się ją w kilka godzin. Język Sekielskiego znamy z programów telewizyjnych. W książce nie usłyszymy głosu, ale odczujemy artykulację. A to za sprawą poprawności językowej, stylowi i umieszczaniu akcentów tam, gdzie wydają się one właściwe.

 Książka jest emocjonalnym majstersztykiem od pierwszej do ostatniej strony. Pod koniec autor przygotował dla czytelnika taką bombę, że nie ma się wyboru - trzeba nabyć kolejny tom serii. 

Polecam! Rewelacyjny debiut! Szacunek dla autora.

26/2021 (344 str.)

CCC

dołączysz?